Στο παρελθόν, οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες μπορούσαν να είναι ένας αδύναμος κρίκος στο εξωτερικό περίβλημα ενός κτηρίου, ενάντια σε προσβολές κάθε είδους. Οι σύγχρονοι, νέας γενιάς υαλοπίνακες έχουν πάρει πλέον διορθωτικά μέτρα. Βασικά, η ασφάλεια της χρήσης των υαλοπινάκων διαχωρίζεται στην κατάλληλη χρησιμοποίηση τους εντός της κτηριακής δομής και στην χρήση τους στο εξωτερικό μέρος
Σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ 1863, σαν μονό γυαλί, ο θερμικά ενισχυμένος υαλοπίνακας δεν κατατάσσεται σαν υαλοπίνακας ασφαλείας, αλλά σαν στοιχείο συνδυασμού, είναι απαραίτητος στον τομέα των γυάλινων κατασκευών. 3.1 Παραγωγή Η παραγωγή είναι ίδια όπως και στον πλήρως σκληρυμένο υαλοπίνακα, αλλά η διαδικασία ψύξης είναι πιο αργή, το οποίο σημαίνει ότι οι διαφορές τάσης
« Η διάφανη μόνωση» είναι σχεδιασμένη να προσφέρει μοναδικά οικονομικά και περιβαλλοντολογικά πλεονεκτήματα, παρέχοντας συγχρόνως άνεση και ευκολία. Σε αυτή τη διαδικασία, ο βασικός υαλοπίνακας υπόκειται σε θερμική επεξεργασία σκλήρυνσης (ψήνεται), κάτι που του δίνει τρία εξαιρετικά χαρακτηριστικά: Έχει τέσσερις με πέντε φορές μεγαλύτερη εφελκυστική αντοχή από το μη επεξεργασμένο υαλοπίνακα του ίδιου πάχους και
Από την εφεύρεση του το 1909, και μετά από περισσότερο από έναν αιώνα συνεχούς βελτίωσης, ο πολυστρωματικός υαλοπίνακας ασφαλείας είναι ένας βασικός παράγοντας στην υλοποίηση της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Η μόνιμη ένωση δύο ή περισσοτέρων μονών υαλοπινάκων με κολλώδεις, ελαστικές μεμβράνες πολυβινυλίου-βουτιλίου (PVB) υψηλής αντοχής στο σχίσιμο ή άλλες παρεμφερείς, δημιουργεί ένα πολύ-λειτουργικό στοιχείο από γυαλί,
